1985ean Deleuzek zinema modernoaren iritsierarekin irudi mota berri bat azaldu zela zioen: denbora-irudia. Zinema berri honetan mugimenduaren aberrazioa protagonista da eta denbora mugimenduaren menpekotasunetik askatu egin da.
Deleuzen garaian irudiaren iraultza ez ezik, pentsamenduaren kategoria berri baten sortzea ere suposatu zuen hori 30 urteko epean kontsumo objektu bilakatu da, bere ahalmen subertsiboa galdu duelarik.
(Esker bereziak Aitor Gametxori manikiaren erronka zer den erakusteagatik)
